చీకటికి కూడా మనసుంటుంది. ఓపిగ్గా ప్రతీ రాత్రి మన బాధల్నివింటుంది ఒక స్నేహితుడు/స్నేహితురాలిలా. సంతోషాల్ని చూస్తూ.....ఉంటుంది ప్రేక్షకపాత్రను కూడా పోషిస్తూ. రేపటి లక్ష్యాలకు ప్రేరణ అది, నేటి తీపి-చేదు అనుభవాలకు, ఆత్మ విశ్లేషణలకు, విమర్శలకు, ఎన్నో ఆశలకు వేదిక ఇది. ఎన్నో కలలకు వెండి తెర, ఎన్నెన్నో 'కష్ట -సుఖాలకు' హేతువు అది. నక్షత్రాలతో సమానంగా మిణుగురులకు కూడా తనలో స్థానం కల్పిస్తుంది. ఎన్నో నిశాచర జీవుల గొంతుల్ని వింటుంది. కీచురాళ్ళ శబ్దాలనయినా శ్రావ్యంగా మనకు వినిపిస్తుంది.ఎంత విశాలత్వం దానిది! కానీ దానికి వెలుతురులా జన్మ స్థానం(సూర్యుడు) లేదు, జనం దాన్ని పూజించరు. ఐన అది విశ్రాంతి, విరామాలను, సుఖ-శాంతులను ఇస్తుంది మనకు. దానికో రంగు, రూపు లేదు , అయినా అన్ని రంగులను తనలో కలుపుకోగలదు, అన్ని రూపాలను అదృశ్యం చేయగలదు. అయ్యో ఈరోజు సగం ఉన్నాడే అని బాధ పడదు, నిండు చంద్రుడైన, నెలవంకైన దానికి ఒకటే . అద్భుతమైన సమానత్వ సిద్ధాంతం దానిది. జీవితంలోకష్ట-సుఖల్లాగే వెలుగు-చీకట్లు రోజులో బాగం. ఎందుకో కానీ అలాంటి చీకటిని దుష్ట శక్తిలా చిత్రీకరించింది మన సాహిత్యం.
